Wieczne zmeczenie, ciagle niedospanie, wszechobecny stres, problem ze snem, spadek wagi, zle wyniki badan krwi i ogolne oslabienie organizmu..... Diagnoza mojego lekarza zapadla, jestem wykonczona fizycznie i psychicznie. Niestety zycie na wysokich obrotach ma swoja cene, niejednokrotnie rownie wysoka. Potrzebuje odpoczynku, spokoju i chwili lenistwa. Niestety nic z tego, zycie jakie wybralam ja i miliony innych mlodych kobiet, nie pozostawia nam nawet sekundy na zwykle "obijanie sie"
Od kilku dni, a moze nawet tygodni zastanawiam sie czy nie rzucic wszystkiego w kat, i nie zaczac od nowa... Nie mowie tutaj o Liliance czy Martinie, bo decyzja o byciu zona i mama, nalezala do jednych z najlepszych w moim zyciu. Mowie o mojej pracy, ktora kocham i nienawidze. Pracy ktora mnie fascynuje, interesuje i rozwija, ale jednoczesnie meczy, niesamowicie stresuje, i wysysa ze mnie cala moja energie zyciowa. Moj proble polega na tym, ze ja zawsze sie we wszystko angazuje emocjonalnie, za co pozniej place bolami zoladka i nieprzespanymi nocami. Tak juz bylo nwet w podstawowce, gdy mialam wraz z moja klasa wystawic przedstawienie dla nauczycieli, lub pomoc w organizacji Akademii. Nawet gdy organizuje kolacje dla znajomych, potrafie sie stresowac, czy wszystko sie uda, czy nie przypale ciasta lub nie przesole miesa. Niestety nie potrafie podejsc z dystansem do otaczajacego mnie swiata, przez co jestem dzis jednym wielkim klebkiem nerwow...... Niestety taka juz jestem. Mam skonczone trzydziesci lat i mam ochote wszystko rozpoczac od nowa, nie chce juz patrzec na denerwujacych mnie klientow, ktorzy sa wiecznie niezadowoleni. Mam dosc hierarchi w pracy, ktora mimo moich rewelacyjnych wynikow ma w stosunku do mnie coraz wyzsze wymagania... Po prostu nie mam juz sily i energii, i najzwyczajniej mam ochote to wszystko rzucic w kat, i zajac sie czyms co kocham.... moja pasja..... tylko niestety z pasji ciezko jest zyc....
Czy to tylko moja depresja jesienno zimowa, czy wy tez macie juz dosc?!?
